Het leven zit vol verrassingen..

Het heeft even op zich laten wachten, maar hier dan mijn tweede reisverslag in Peru!

Week 1: Lima, een stad apart
Wat ik vooral hilarisch vind aan de stad Lima is de complete chaos die er heerst in het verkeer. Iedereen scheurt hier door elkaar, van vrachtwagens, bussen (in alle groottes) en auto’s tot mototaxi’s en motoren. Er heerst hier een algehele anarchie wat betreft verkeersregels, snelheidsborden of rijbanen. Ze zijn en staan er wel, maar het wordt gewoon genegeerd en pardoes stil gaan staan, is meer regel dan uitzondering. Maargoed, dat is ook niet zo gek als je hoort hoe makkelijk het is om van een verkeersboete af te komen; gewoon heer agent een briefje van 10 Soles (2,50 euro) geven en je kunt weer door haha. Toeteren doet men hier ook om alles en om niets; er staan zelfs borden langs de weg met het verzoek om toch liever niet te toeteren alsjeblieft. Verder zien de verkeersdrempels er hier uit als halfronde betonpalen en dan maakt het niet meer uit of je nu wel of geen schokdempers hebt, je wordt totaal door elkaar geschud als je net niet hard genoeg hebt geremd voor de drempel. Men zegt dat die verkeersdrempels op sommige plekken zo zijn vormgegeven om criminelen, die proberen te vluchten per auto, het moeilijker te maken, omdat je echt vol op de rem moet om over zo’n drempel heen te kunnen rijden. Aan de andere kant worden de wegen zo slecht onderhouden, dat wanneer je niet uitkijkt je door een gigantisch gat in de weg rijdt, wat naar mijn idee misschien nog wel gevaarlijker is dan de drempels of de chaos zelf. Men zegt dat wanneer je in Lima kunt autorijden, je overal kunt autorijden. Ik denk dat ik dat wel geloof ;).

Lima zelf is wel echt een toffe stad. Samen met Jhórdan (mijn buddy) ben ik naar Plaza Mayor, het belangrijkste plein in Lima, geweest. Daar hebben we ook La Catedral de Lima bezocht, dat is echt een heel mooie kerk midden in Lima. Op een avond hebben we ook een bustour gedaan naar La Cruz de San Cristobál, dit is een lichtgevend kruis boven op een berg in Lima vanwaar je heel Lima (verlicht) kan zien. De busrit was zeer enerverend, lees: één grote chaos!, maar het kruis en het uitzicht waren echt fantastisch. We hebben nog een kaarsje aangestoken (voor een rustigere terugrit:p) en zijn toen weer teruggereden.

De volgende dag moest ik alleen de metro nemen om naar de Universiteit San Marcos te gaan, waar ik de andere trainees en AIESEC-leden zou ontmoeten. De metro in Lima is echt heel modern en ziet er zeer westers uit. Toen ik bij het metrostation werd afgezet door de hulp van mijn gastgezin, nam een lieve oudere vrouw me meteen in bescherming (waarschijnlijk omdat ik er nogal gringa, lees: buitenlands, uitzie) en gaf me een klein lederen portemonneetje met alpacas erop, echt heel schattig. Dezelfde dag heeft Jhordán ons, Anna, Beatriz, Inaam en mij, ook nog meegenomen naar Miraflores, een meer fancy gedeelte van Lima en ’s avonds hebben we het Parque de la Reserva of de las Aguas bezocht. Heel mooi met allemaal verlichte fonteinen! Toen we terugliepen naar het grote plein was het wederom complete chaos op straat en Anna en ik hadden geen mogelijkheid meer om, veilig, een bus terug te nemen naar ons gastgezin. We zijn daarom met Beatriz meegegaan naar haar gastgezin waar we de nacht hebben doorgebracht. De volgende dag zijn we met mototaxi en bus weer terug naar ons eigen huis gegaan. Samen met Anna, Roma (dochter gastgezin) en haar studiegenootjes, heb ik deze week ook voor het eerst Ceviche en Causa gegeten. Ceviche is verse vis gemarineerd in limoensap en Causa is zonnetjes gele aardappelpuree gevuld met kip of vis. Mmm wat was dat lekker! We hebben ook nog met alle trainees en een aantal AIESEC-leden Parque de la Amistad bezocht, pizza gegeten en Pisco gedronken. Pisco is een sterke drank uit Peru (of Chili, daar zijn ze nog niet helemaal over uit..) op basis van druiven. Ik vond het persoonlijk niet zo’n lekker drankje, maar wel tof om het eens geproefd te hebben. 11 mei was het hier ook Moederdag in Peru en dat wordt groots gevierd met overal ballonnen en iedereen die cadeautjes geeft aan zijn of haar moeder. Ze zeggen hier in Peru: mama is heilig, zelfs de grootste criminelen, die voor niets of niemand respect hebben, hebben dat wel voor hun moeder. Roma’s moeder woont in zuid Peru en we konden haar niet bezoeken, dus Anna en ik zijn die dag met Roma naar Barranco geweest, een prachtige wijk aan de westkant van Lima. We hebben daar gezellig gegeten en de zonsondergang gezien, heel mooi!

Week 2: Op naar Chosica!
Maandag 12 mei zijn Anna, Inaam en ik door Roma met de auto naar Chosica gebracht. Daar werden we hartelijk ontvangen door Heidi en Dante van de school San Carlos. Zij hebben ons de school en Chosica laten zien. Wat een verschil met Lima! Hier in Chosica schijnt bijna altijd de zon, is de lucht fris en het is er vele malen rustiger dan in Lima. We hebben ’s middags lekker geluncht met het o zo bekende Peruaanse gerecht: Pollo a la Brasa (gegrilde kip in een krokant jasje met friet en salade). Aan het einde van de eerste dag was er een kennismaking in de school met de directrice Señora Emma, haar man, de andere leraren en de gastgezinnen. Ze hechten in deze school veel waarde aan het hebben van goede normen en waarden. Het is heel mooi om te zien hoe ze die spelenderwijs aan de kinderen bijbrengen. De school San Carlos is eigenlijk een grote peuter-, kleuter-, basis- en middelbare school in één. Kinderen kunnen hier vanaf kleins af aan naartoe totdat ze de 5e klas van de middelbare school hebben bereikt. Dan zijn ze 16 en kunnen ze proberen of ze worden toegelaten tot de universiteit d.m.v een toets. Er wordt soms ook gekozen om de kinderen eerst 1 of 2 jaar pre-universiteitslessen te laten volgen als voorbereiding op de universiteit. Na de bijeenkomst ben ik met mijn hostmoeder Gissela meegegaan naar haar huis. Haar man heet Antonio en ze hebben drie kinderen: 2 jongens van 16 (tweeling!) Amed & Aled en 1 meisje van 13 Danae. De dochter zit op de school San Carlos, haar zal ik dus ook gaan lesgeven, dat is wel heel leuk.

De volgende dag hebben we introductiepresentaties gehad van Heidi om ons voor te bereiden op het lesgeven. Het ging meteen de diepte in. We hebben allemaal een persoonlijkheidstest (Jung Typology test op www.humanmetrics.com, de uitslag kun je gebruiken om op www.16personalities.com te zien wat jouw type precies inhoudt) gedaan om elkaars sterke en zwakke punten te leren kennen, om zo een goed team te vormen met z’n drieën. De eerste dag nadat we klaar waren op school heb ik geluncht met de familie (lunch is hier het warme eten, ’s avonds eten ze hier een broodje of iets lichts) en omdat de stroom de hele dag uitgevallen was, na 19u was het in de hele straat stikdonker, hebben we allemaal in de keuken gezeten en samen Engels huiswerk gemaakt met de kids en gekletst totdat het tijd was om naar bed te gaan. Was erg gezellig!

De dag erna hadden we gelukkig weer stroom (jeej!). Op school hebben we die dag een meeting gehad met de Engels leraressen om een idee te krijgen wat onze taak zou worden tijdens de lessen. Het doel is dat wij (Anna, Inaam en ik) het onderdeel ‘spreken’ op ons nemen en met de kinderen activiteiten of spelletjes gaan doen om hen zo een goede uitspraak aan te leren wanneer ze Engels spreken. De kinderen zijn deze week vrij van school, dus ’s middags hebben we weer gezellig geluncht met het hele gezin. Gissela had heerlijke Causa gemaakt. Ze kan goed koken, ze is van beroep chef en runt haar eigen cateringbedrijfje. De vader werkt bij de politie, maar dan bij de oficiales, de hogere rang binnen het politiecorps.

De donderdag en vrijdag zijn we op school weer verder gegaan met het voorbereiden van de lessen. De planning is dat wij 9 uur per week les gaan geven aan de klassen 5 en 6 van de Primaria (groep 7 en 8 van de basisschool) en de klassen 1 t/m 5 van de Secundaria (1e t/m 5e klas van de middelbare school). De eerste lesweek zal vooral in het teken staan van het voorstellen van onszelf en onze landen aan de kinderen en hoe je je kunt voorstellen in het Engels. Alle groepen worden tijdens de les in 3 kleinere groepen verdeeld gebaseerd op het niveau van de kinderen (basic, intermediate, advanced). Het is mijn taak om activiteiten te doen met de intermediate groepen.

Aan het einde van de vrijdagmiddag zijn Anna, Inaam en ik naar Lima gegaan om daar ’s avonds met Leo (AIESEC-lid) de bus te pakken naar Huancayo. Deze plaatst ligt ten oosten van Chosica in de bergen. In Peru heb je 3 regio’s: la Costa (de kust), la Sierra (de bergen) en la Selva (het regenwoud). Lima en Chosica liggen in La Costa en Huancayo in La Sierra. De bus vertrok om 12:00 uur ’s nachts. Het was een luxe bus, waar je redelijk goed in kon slapen, maar door het vele slingeren had ik in het begin wel een beetje last van “zeeziekte” haha. Rond 7u ’s ochtends kwamen we aan in Huancayo. We ontmoetten daar Lydia (buddy van Beatriz) en samen zijn we naar het hostel gegaan. Dat ging in eerste instantie niet zo soepel, maar uiteindelijk hebben we een geschikt hostel, met warmwater douche (a) gevonden voor maar 20 Soles (5 euro) per nacht. We waren allemaal wel moe van de reis, dus we hebben snel even een beetje ontbeten en toen een paar uur geslapen in het hostel. Aan het einde van de middag kwam ook Beatriz (de andere trainee die in Lima een project doet) aan in Huancayo. ’s Avonds zijn we met z’n allen naar een gezellig buiten-restaurant gegaan waar we trucha (forel) en cuy (cavia) hebben gegeten. Heel apart om een gefrituurde cavia te zien/te proeven, maar het schijnt hier een echte delicatesse te zijn;)

Zondagochtend zijn we rond 6:00 uur vertrokken met een busje en gids richting de bergen Huaytapallana (betekent: ‘de plek waar je wilde bloemen plukt’) om daar te gaan hiken. Wat een mooi gebied zeg! Heel koud, maar het heeft echt prachtige meren, watervallen, groene dalen en bergtoppen bedekt met sneeuw en omringd door wolken. Heel gaaf om te zien! Deze bergen liggen op 5500m en dat merkte je wel tijdens het lopen. Vooral op de terugweg waren we na 10 stappen lopen alweer buiten adem. Op een gegeven moment zaten we met z’n allen naast elkaar te roepen om onze moeder en een ezeltje om ons weer naar het restaurant te dragen haha:p. Gelukkig hebben we het gehaald en in het restaurant hebben we daarna nog heerlijk forel en papas con sal o queso (gekookte aardappel met zout of kaas) gegeten. We zijn daarna weer teruggegaan naar Huancayo en vanuit daar hebben we de bus teruggenomen naar Lima en naar Chosica. Wat een topweekend!

Week 3: Lesgeven! Of toch niet..
Maandag 19 mei begon dan eindelijk onze eerste echte werkweek. Exciting! We hadden die dag eerst Recreo (dan ben je oppasjuf tijdens de pauze) en de kinderen kwamen in trossen naar ons toe om allerlei vragen te stellen. Alle kinderen dragen op de school San Carlos uniformen en alle meisjes hebben zo’n schattig rood-wit strikje in hun haar. Rond 13:00 uur hadden we onze eerste les aan klas 6 de Primaria (groep 8 basisschool). We hadden een powerpoint presentatie gemaakt over onszelf en onze landen (Anna en Inaam komen uit Canada, resp. Toronto en Quebec en ik dus uit het prachtige Holanda;) daarna hebben we een balspelletje gedaan, ieder met onze groep, om de kinderen zich te laten voorstellen in het Engels. Ik vond het echt leuk om te doen. Nooit gedacht dat ik ooit zou lesgeven, maar het is echt superleuk!

Dinsdag 20 mei begon goed. Het eerste uur lesgegeven aan de 2e klas van de Secundaria (klas 2 middelbare school), maar tijdens de nabespreking kreeg ik enorme last van mijn buik en ik werd erg misselijk. Op een gegeven moment werd het zo erg dat ik met Heidi en de man van de directrice naar de dokter in Chosica ben gegaan om te laten onderzoeken waar ik ineens zo’n last van had. Na lichamelijk onderzoek adviseerde de dokter een echo te laten maken van mijn onderbuik om te kijken of ik iets met mijn eierstokken of blindedarm had. Dus toen zijn Dante, Heidi en ik naar San Isidero (een kleine kliniek in Lima) gereden en heeft de arts daar een echo gemaakt. Hij constateerde een blindedarmontsteking en adviseerde ons naar Clinica San Pablo te gaan voor nog een echo en wellicht een operatie. San Pablo is een van de beste ziekenhuizen in Lima, dus dat stelde me wel enigszins gerust dat het goed zou komen. We zijn er heen gegaan en de artsen daar constateerden inderdaad een blindedarmontsteking. Tussen 19:00 en 20:00 uur (Peruaanse tijd) ben ik geopereerd en rond 22:00 uur werd ik weer naar mijn kamer gereden. Het voelde alsof ik was overreden door een vrachtwagen, maar mijn blindedarm (de bastard!) was er in ieder geval uit. Heidi, Dante en Señora Emma waren de hele tijd voor de operatie bij me en Heidi is zelfs alle dagen bij me in het ziekenhuis gebleven om me bij te staan en te vertalen als de dokter of zusters belangrijke dingen aan mij vertelden. De eerste dag na de operatie ging het nog niet zo goed, ik had veel pijn op mijn borst, dus moest ik nog een nachtje blijven. De kamer was gelukkig net een eenpersoons hotelkamer met TV, luxe douche en toilet, dus ik mocht niet klagen. Ook kwamen Señora Emma en haar dochter Tanya nog op bezoek met een teddybeer om me beterschap te wensen, echt lief. ’s Avonds kwam ook Ruari, de hostbroer van Heidi, nog allerlei films brengen zodat we ons niet zouden vervelen, heel lief. Donderdag 22 mei mocht ik weer naar huis, want de druk op mijn borst was veel minder en ik kon redelijk lopen. Het was fijn om weer thuis te zijn bij mijn gastgezin. Hoewel mijn maag het niet zo eens was met de vele medicatie, gaat het gelukkig elke dag een stukje beter.

Week 4: Recovering..
Deze week nog even bijkomen en goed uitrusten en dan hopelijk volgende week weer lekker aan de slag voor de klas. Maandag ben ik alweer eventjes met Gissela naar de markt geweest, die is hier zo groot en zo gaaf met verse groenten, fruit, kruiden, vis en zelfs kaalgeplukte hele kippen haha. Daarna hebben we samen een Hollandse appeltaart gebakken, die bijna meteen helemaal op was. Iedereen vond hem ‘Muy rico’, betekent: heerlijk, haha☺.